Escape from Beast

Duża poduszka YJSNPI.

To był gorący letni dzień... Wydaje mi się, że to było po zajęciach w klubie pływackim. Jako student pierwszego roku miałem odwiedzić dom Tadokoro-senpai, który był dla mnie bardzo miły. Oczywiście towarzyszył mi Tono, mój najlepszy przyjaciel od początku szkoły, który również jest członkiem tego samego klubu.

Tadokoro, starszy członek klubu pływackiego, słynie z tego, że przykłada dużą wagę do punktualności i zawsze pyta: „Jak ci mija czas? Poprawiłeś się? Nie poprawił się? …” Ponieważ codziennie wykrzykiwał te frazy , niektórzy starsi członkowie odrzucali go jako „poważnego i oddanego faceta”, ale większość członków go ceniła i uwielbiała. Myślę, że można go dziś nazwać „świeżym liderem”.

Swoją drogą, granie u kogoś w domu po zajęciach klubowych było samo w sobie niezwykłym zjawiskiem ukrytym w życiu codziennym i my tam chodziliśmy wyłącznie dla zabawy, bez większego zastanowienia się nad tym.

...........

Powinienem był już wtedy zdać sobie z tego sprawę.

Powinienem już wtedy zdać sobie sprawę, dlaczego ten nieśmiały senior zaprosił nas do swojego domu.

Dlaczego był wobec nas taki surowy, a jednocześnie tak łagodny wobec nas...

Powinnam była wiedzieć, że on, mój najlepszy przyjaciel i ja nie znaleźlibyśmy się w takim bałaganie.

Nie musiałbym przez to wszystko przechodzić...

Prolog

Śpiączka.

Fah!

Fa! Hmm...

Spałeś i......?

Moja głowa pulsuje.

...........

Gdzie ja jestem?

Tak, jestem. Jestem prawie pewien, że przyszedłem do domu mojego seniora z wizytą....

Potem chyba wypiłem mrożoną herbatę na dachu.

Miałem silną senność.......

Co robisz? Proszę przestań! Jestem poważny!

Usłyszałem krzyk.

Tono! Prawdopodobnie ten wysoki głos należał do niego.

On się czegoś boi.

Jeśli czegoś nie zrobimy, będziemy mieli kłopoty.

Najpierw musimy się stąd wydostać.

Znajdźmy wyjście.

Scena 1.

Pokój z dużą poduszką.

Etap 2.

Kuchnia z aromatem mrożonej herbaty.

Przetłumaczone za pomocą www.DeepL.com/Translator (wersja bezpłatna)