Escape from Beast

بالش بزرگ YJSNPI.

یک روز گرم تابستانی بود... فکر می کنم بعد از فعالیت های باشگاه شنا بود. به عنوان یک سال اول، قرار بود به خانه Tadokoro-senpai بروم که بسیار به من لطف داشت. البته تونو دوست صمیمی ام از بدو ورود به مدرسه همراهم بود که او هم عضو همین باشگاه است.

تادوکورو، یکی از اعضای ارشد باشگاه شنا، به خاطر اصرارش به موقع مشهور است، و همیشه می‌پرسد: "وقتت چطور است؟ آیا پیشرفت کرده‌ای؟ آیا بهتر نشده است؟ ......" زیرا او هر روز این عبارات را صدا می‌کرد. برخی از اعضای ارشد از او به عنوان یک "مرد جدی و فداکار" دوری می‌کردند، اما او مورد قدردانی و تحسین اکثر اعضا قرار گرفت. حدس می‌زنم امروزه می‌توانید او را «رهبر تازه‌کار» خطاب کنید.

به هر حال، بازی در خانه کسی بعد از فعالیت های باشگاهی خود یک اتفاق غیرعادی بود که در زندگی روزمره پنهان شده بود و ما صرفاً برای تفریح ​​به آنجا رفتیم، بدون اینکه زیاد در مورد آن فکر کنیم.

........

من باید در آن زمان متوجه می شدم.

باید آن موقع می فهمیدم که چرا آن سالمند خجالتی ما را به خانه اش دعوت کرد.

چرا با ما اینقدر سخت گیر بود اما با ما اینقدر ملایم...

باید می دانستم که او، بهترین دوستم، و من در چنین آشفتگی قرار نمی گرفتیم.

من مجبور نبودم همه اینها را بگذرانم ...

پیش درآمد

کما

فاه!

فا! امم...

خوابیدی و ......؟

سرم می تپد.

........

من کجا هستم؟

بله من هستم. من مطمئنم که برای ملاقات به خانه سالمندم آمدم ....

بعد فکر می کنم روی پشت بام چای یخی خوردم.

خواب آلود شدیدی داشتم .......

چه کار می کنی؟ لطفا بس کن! جدی میگم!

صدای فریاد شنیدم

تونو! آن صدای بلند احتمالاً او بود.

او از چیزی می ترسد.

اگر کاری نکنیم دچار مشکل می شویم.

اول باید از اینجا برویم

بیایید راهی برای خروج پیدا کنیم.

مرحله ی 1.

اتاق با بالش بزرگ

مرحله 2.

آشپزخانه با عطر چای سرد.

ترجمه شده با www.DeepL.com/Translator (نسخه رایگان)