Catherine The Vampire

ชีวิตของแวมไพร์ผู้โดดเดี่ยว

ใกล้จะถึงวันแล้ว แคทเธอรีนเริ่มตื่นขึ้นทีละน้อย เช่นเคยหลังจากที่เธอลืมตาดูโลกมาหลายสิบปีกลิ่นของความชื้นในห้องใต้ดินก็พุ่งเข้าจมูกของเธอ เขาไม่ได้รบกวนเธอมากเธอคุ้นเคยกับเขาแล้ว แต่เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเธอก็สังเกตเห็นเขาเสมอ เธออาศัยอยู่ในห้องเล็ก ๆ ใต้ถุนบ้านร้าง คนจรจัดบางคนเคยอาศัยอยู่ที่นี่ดังนั้นจึงมีเฟอร์นิเจอร์บางชิ้นในห้องและผนังบางส่วนถูกปกคลุมด้วยวอลล์เปเปอร์เก่า ๆ ซึ่งสวมใส่มาตั้งแต่สมัยเก่าซึ่งบางครั้งคุณอาจได้ยินเสียงแมลงรบกวน เมื่อแคทเธอรีนตื่นขึ้นในที่สุดเธอก็ยืดตัวเหมือนแมวและนั่งลงบนฟูก เธอไม่รู้ว่าจะทำอะไรต้องทำอะไรในวันนี้ ความกระหายเลือดซึ่งในบางครั้งเธอไม่ได้รบกวนเธอมากนักในตอนนี้เพราะเมื่อคืนเธอออกไปล่าสัตว์และตอนนี้อีกสองสามวันข้างหน้าเธอจะได้อยู่อย่างสงบสุข หันไปทางซ้ายเล็กน้อยเธอสังเกตเห็นว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องนี้มีแมวตัวหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆเธอจ้องมองแคทเธอรีนอย่างตั้งใจ แคทเธอรีนรักแมวมากกว่าใคร ๆ ในโลกนี้เธอไว้ใจพวกมัน มีหลายคนในชีวิตของเธอและชีวิตของเธอยืดยาวมาเกือบห้าร้อยปีแล้ว แคทเธอรีนหยุดตั้งชื่อให้พวกเขามานานแล้วเพราะถ้าคุณตั้งชื่อให้แมวสิ่งที่แนบมากับมันก็จะปรากฏขึ้นและมันจะยากที่จะสูญเสียมันในภายหลัง แมวยืนอยู่บนอุ้งเท้าของมันยืดตัวเช่นเดียวกับที่แคทเธอรีนทำเมื่อนาทีก่อนและขึ้นไปหาเธอ คุณและฉันเหมือนกัน - แคทเธอรีนพูดและลุกขึ้นยืนด้วย ยังมีอีกวันในชีวิตข้างหน้าเราไปกันเถอะมันมืดแล้ว ถึงเวลาออกไปข้างนอก และพากันไปที่ทางออก