Gebarentaal

Gebarentaal is een taal die prioriteit geeft aan handmatige communicatie, lichaamstaal en lipbewegingen, niet geluiden, om te communiceren. Dove mensen zijn de belangrijkste groep die deze taal gebruikt, meestal door handvormen, oriëntatie en bewegingen van de handen, armen en lichaam en gezichtsuitdrukkingen te combineren om hun gedachten te uiten.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is er in werkelijkheid geen internationale gebarentaal die met succes is geïmplementeerd. Gebarentaal is uniek in zijn soort in elk land. Gebarentaal kan verschillen in landen die dezelfde taal gebruiken. In de Verenigde Staten en Groot-Brittannië hebben ze bijvoorbeeld, ondanks dezelfde geschreven taal, zeer verschillende gebarentalen (Amerikaanse gebarentaal en Engelse gebarentaal). Het tegenovergestelde is ook van toepassing. Er zijn landen die verschillende schrijftalen hebben (bijvoorbeeld: Engels in het Spaans), maar dezelfde gebarentaal gebruiken.

Voor Indonesië is er gebarentaal, namelijk de Indonesische gebarentaal (BISINDO), waarvan de ontwikkeling wordt ondersteund door een van de donorbureaus uit Japan, waaronder de Chinese Universiteit van Hong Kong en de Universiteit van Indonesië. Voor het Indonesische taalsignaalsysteem (SIBI) is een signaleringssysteem (geen gebarentaal) gemaakt door mensen die luisteren zonder dove mensen te betrekken bij buitengewoon onderwijsonderwijs.